«Horizon: Ένα Αμερικανικό Έπος»: Ένα ακόμα western στην συλλογή του Κέβιν Κόστνερ

Όσοι είδαν το πρώτο μέρος της ταινίας του Κέβιν Κόστνερ «Horizon: Ένα Αμερικανικό Έπος» ανέφεραν ότι θα ταίριαζε καλύτερα ως σειρά στην τηλεόραση παρά ως ανολοκλήρωτη ταινία 3 ωρών. Άλλοι πάλι αναφέρουν ότι η ταινία τους καθήλωσε από την αρχή μέχρι το τέλος. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να διαλέξετε στρατόπεδο… να τη δείτε.

Ο Κέβιν Κόστνερ αποφάσισε να εξιστορήσει μέσα από μερικές σύντομες απαντήσεις, την θεωρία του και την εμμονή του με τη νέα του ταινία, που μάλιστα για να τη χρηματοδοτήσει αναγκάστηκε να βάλει το σπίτι του υποθήκη. «Η ιστορία για μένα ζωντανεύει και θέλω να την αφηγηθώ όλη. Είναι τραγική. Είναι ντροπιαστική. Είναι επονείδιστη. Την εποχή του Εμφυλίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν μόνο 30 εκατομμύρια ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους όταν ο Βορράς πολεμούσε τον Νότο, ζούσαν στην ανατολική ακτή. Πολλοί από αυτούς βρέθηκαν στη Δύση, παίρνοντας μαζί τους την καλή και κακή ιστορία τους. (Μέσω αυτής της ταινίας) προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο πιστός στην πραγματικότητα. Οι άνθρωποι προσπαθούσαν να δημιουργήσουν μια ζωή, με τις κουλτούρες να συγκρούονται μεταξύ τους» ανέφερε σχετικά με την κινηματογραφική του επιστροφή σε μια σκοτεινή σελίδα της ιστορίας, αυτή του Εμφυλίου Πολέμου…

«(Σήμερα) μας πουλάνε συνεχώς πράγματα, οπότε γιατί να νομίζουμε ότι οι άνθρωποι τη δεκαετία του 1800 δεν πωλούνταν για ένα όνειρο; Λοιπόν, ξεπουλούσαν. Και βασικά πήραν τις γυναίκες τους οι οποίες δεν είχαν λόγο και βρέθηκαν στη μέση της χώρας. Ήταν πολύ περίπλοκο τότε. Ο κόσμος σκέφτεται τη Δύση ως κάτι απλό, αλλά ήταν περίπλοκη. Οι γυναίκες, ίσως, μισούσαν τους συζύγους τους που τελικά τις πήραν στο μέσο του πουθενά, όπου έπρεπε να δουλεύουν καθημερινά… και δούλευαν μέχρι εξαντλήσεως. Πήγαιναν όμως επειδή πίστευαν ότι είχαν προοπτικές για μια καλύτερη ζωή. Ο τόπος ήταν αχανής και αχαρτογράφητος και έτσι όλοι οι άνθρωποι αποδέχτηκαν αυτή την πρόκληση και το όνειρο που έφερε. Δεν υπήρχε γυρισμός. Σε αυτήν την ταινία, συναντάμε ζευγάρια, άτομα, ανθρώπους που προσπαθούν να ξεφύγουν από κάτι όλοι βρίσκονται να κατευθύνονται δυτικά, στην αναζήτηση αυτής της τεράστιας να αποκτήσουν που δεν είχαν».

«Δεν μπορείς να μοιραστείς τη γη, οπότε οι άποικοι αποφάσισαν να την πάρουν απλά. Έκαναν μεγάλο θέμα πως ήταν διατεθειμένοι να την μοιραστούν, αλλά αυτό ήταν απλά για να αποκτήσουν βάση. Πραγματικά δεν ήθελαν ανταγωνισμό και έδιωξαν γύρω στα 500 έθνη ιθαγενών Αμερικανών από θάλασσα σε θάλασσα. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία, γι’ αυτό εξερευνούμε και την πλευρά των ιθαγενών Αμερικανών στο «Horizon». Για να τους παρουσιάσουμε ως κάτι άλλο εκτός από ανθρώπους με μεγάλη σύγχυση, μεγάλο ηρωισμό, αγάπη για την οικογένεια και τα παιδιά τους, θα ήταν μια αδικία για αυτούς. Αυτή είναι μια ταινία για αυτή τη σύγκρουση. Αφηγείται κυρίως από την άποψη των εποίκων που έρχονται, αλλά όταν παρουσιάζουμε τους ιθαγενείς Αμερικανούς, ήταν πολύ σημαντικό για μένα να τους δώσω την αξιοπρέπεια και την αγριότητα που είχαν, γιατί πολεμούσαν για τον τρόπο ζωής τους, τη θρησκεία τους, την ύπαρξή τους. Δεν πολεμούσαν για μια σημαία, πολεμούσαν για τον γείτονά δίπλα τους, για ένα παιδί με το οποίο μεγάλωσαν, για μια μητέρα και έναν πατέρα και το μέλλον των ανθρώπων τους. Ήταν άδικο να μην δείξουμε στην ομορφιά τους και τον τρόπο που ζούσαν… Δεν προσποιούμαι ότι είμαι ο καλύτερος για να το αφηγηθώ, απλά ήθελα να κάνω το καλύτερο που μπορούσα γιατί για μένα είναι σημαντικοί.»

Ο Κέβιν Κόστνερ με την ιδιότητα του σκηνοθέτη, παίρνει ναι μεν θέση σχετικά με την μαζική δολοφονία των γηγενών ινδιάνων, φροντίζει παράλληλα να εξηγήσει χωρίς κριτική επίπληξης τη στάση των κατακτητών, καθώς, όλα τα νομίσματα, ακόμα και αυτά που δεν έχουν πραγματικό αντίκρισμα, έχουν δύο πλευρές. «Το τοπίο είναι τόσο δραματικό, τόσο όμορφο και τόσο μεγάλο. Παραμένει ακατέργαστο και μοιάζει να είναι ανεξάντλητες οι εκτάσεις. Όπου ένας κατασκευαστής θα έβλεπε χιλιάδες σπίτια, εγώ αυτό που βλέπω το μεταφράζω σε ανοιχτό χώρο που αντιπροσωπεύει τον Κήπο της Εδέμ που χάσαμε. Οι συνθήκες των γυρισμάτων μας στη Γιούτα ήταν όμορφες αν και ήταν σκληρές. Αντιμετωπίσαμε αυτό που αποκαλούν οι ντόπιοι, μουσώνες· άνεμοι που ταξιδεύουν με ογδόντα μιλίων την ώρα και βροχή μας (…) μας ανάγκαζαν να σταματήσουμε τα γυρίσματα. Έρχονταν κατά πάνω μας και δεν υπήρχε μέρος να κρυφτείς. Προφυλαγμένοι στα αυτοκίνητα μας, δεν μπορούσαμε καν να δούμε έξω. Μας έμεινε ανεξίτηλη στη μνήμη αυτή η εμπειρία και αγκαλιάσαμε αυτές τις συνθήκες όσο μπορούσαμε». Ο τόπος των γυρισμάτων όμορφος, έρημος, σκληρός αν και έκανε πολλές φορές το έργο τους δύσκολο έδωσε εμπειρίες ζωής στους συντελεστές.

Ο λάτρης της πρόσφατης Αμερικανικής Ιστορίας Κόστνερ τονίζει ότι ο χαρακτήρας Hayes Ellison ταίριαξε απόλυτα στην ιστορία ακριβώς γιατί είναι ένας αυθόρμητος χαρακτήρας που του αρέσει να είναι αρεστός από όλους. «Ο Hayes Ellison, είναι ένας αχαρτογράφητος χαρακτήρας αλλά συνειδητοποιείς ότι πιθανότατα αποτελείται από ένα σύνολο δεξιοτήτων που θα προτιμούσε να αφήσει πίσω. Μπαίνει σε μια κοινότητα που χρειάζεται αυτό το είδος βοήθειας, και πάλι πρέπει να βγάλει τα όπλα από την ντουλάπα, ένα συρτάρι, τις σακούλες. Δεν θέλει, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν αυτή τη δεξιότητα. Αυτός έχει. Απλά υπάρχει από αυτή την πλευρά της γραμμής. Νομίζω ότι ένα από τα πράγματα για τον Hayes είναι ότι έχει αυτή τη μεγάλη λαχτάρα να ανήκει κάπου. Είναι ένα απλό φυλλάδιο που έχει μια εικόνα που πυροδοτεί τη φαντασία του δεν μπορεί καν να διαβάσει τι λέει πάνω, αλλά με τον αφελή τρόπο του, νομίζει ότι θα ήθελε να πάει εκεί.»

Η Marigold με την αλλόκοτη συμπεριφορά της απέναντι στον Hayes (αλλά και εκείνος που δειλιάζει να της πει να απομακρυνθεί), προσθέτουν στην πλοκή της ταινίας μια παραπάνω ίντριγκα. «Η Abbey Lee, που υποδύεται τη Marigold, είναι μια απίστευτη ηθοποιός. Ο Hayes θα βρεθεί τυχαία μαζί με τη Marigold, που κάνει το αρχαιότερο επάγγελμα, και μέσω τυχαίων γεγονότων θα καταλήξουν να συμβιώσουν. Δεν είναι όμως από αγάπη, είναι από ανάγκη· αυτή τον χρειάζεται και αυτός δεν έχει τη δύναμη να της πει όχι, οπότε την αφήνει να τον ακολουθεί.»

«Η Σιένα Μίλερ που οι περισσότεροι γνωρίσαμε στο remake του «Alfie», υποδύεται την Frances Kittredge, μια δυναμική γυναίκα που δεν τη χωράει ο τόπος». «Η Sienna είναι μια απίστευτα ικανή ηθοποιός και είναι ο ορισμός μιας ηγετικής γυναίκας. Η μορφή της ταιριάζει στο τοπίο, και είναι εμφανές. Ενσάρκωσε τη Frances Kittredge που δεν ήθελε να μεταφερθεί στη Δύση, αλλά δεν μπόρεσε να πατήσει πόδι. Εκπροσωπεί τις γυναίκες και τη (συμβολική) σημασία τους στο Horizon. Όταν συμβαίνει κάτι τραγικό στην οικογένειά της ξαφνικά μπαίνει σε «κατάσταση επιβίωσης». Καταλήγει στο στρατόπεδο του στρατού και είναι αποφασισμένη να μεταφέρει την οικογένειά της εκεί, γιατί είναι πιo ασφαλές μέρος, χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι η ίδια δεν θέλει να είναι εκεί. Πιστεύω ότι αυτή η ταινία καταπιάνεται με τη βούληση της επιβίωσης, είτε είσαι άνδρας είτε γυναίκα ίσως όμως οι γυναίκες είναι (διπλά) εξαιρετικές επειδή είναι τόσο ισχυρές και δεν περιμένουν τον ιππότη με τη λαμπερή πανοπλία για να τις σώσει.» Η μακροχρόνια εκτίμηση του Κόστνερ για τη δουλεία της Μίλερ, φάνηκε όχι μόνο από το αποτέλεσμα αλλά και από τα ζεστά λόγια που μοιράστηκε για τη συνεργασία τους.

Ο Sam Worthington στον ρόλο του Trent Gephardt σε αυτή την ταινία παλεύει να γνωρίσει τον εαυτό του σε ένα περιβάλλον ξένο για εκείνον, που τελικά καταλήγει να είναι η ζώνη ασφάλειας του. «Ο Trent έχει έντονα ενεργοποιημένο ηθικό σύστημα και θέτει απαράβατα όρια. Έχοντας πολεμήσει αισθάνεται ότι η προσφορά του είναι αδιαφιλονίκητη. Για εκείνον ήταν καλύτερο να παλέψει παρά να ασχοληθεί με τα προσωπικά ή εσωτερικά του συναισθήματα. Ο Sam ξέρει τα όρια του χαρακτήρα του και τα σέβεται».

Ο Danny Huston κατάφερε μέσα από τον απαιτητικό ρόλο του ως συνταγματάρχη να απλοποιήσει κάτι πολύ περίπλοκο και απαιτητικό. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι θεωρείται από τον Κόστνερ ως ένας ηθοποιός παγκόσμιας κλάσης. «Ο Danny Huston υποδύεται τον συνταγματάρχη Houghton, τον διοικητή που έχει ένα πραγματικό επίπεδο ενσυναίσθησης. Ως αφηγητής, δεν με ενδιέφερε να πω την ιστορία του Manifest Destiny χωρίς να αποκαλύψω επίσης τη σκοτεινή πλευρά του καθώς είναι ο άνθρωπος που η ιστορία δεν τον «γράφει» στα κιτάπια της. Εξηγεί πολύ κομψά το λόγο που οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να έρχονται (σ.σ. ιδεολογικά και γεωγραφικά) «δυτικά» .

Ο Διευθυντής Φωτογραφίας Jimmy Muro κερδίζει τα εύσημα της επιτυχημένης απεικόνισης του τότε τοπίου, αλλά σε βάθος χρόνου και μια θέση στην καρδιά του σκηνοθέτη. «Πήγα στον Jimmy Muro, που γνώριζα από τον «Ξυπόλυτο Τζο» όταν ήταν χειριστής του Steadicam (μηχάνημα για χρήση κάμερας στο χέρι). Συνεργαστήκαμε στο «Χορεύοντας με τους Λύκους» και αφού έγινε πολύ επιτυχημένος στη δουλειά του στη συνέχεια προχωρήσαμε σε μια ακόμα συνεργασία, στον «Άγραφο Νόμο της Δύσης». Και έτσι ξεκινήσαμε το ταξίδι μας με πολλές ωραίες συνεργασίες. Όταν προετοιμαζόμουν για να γυρίσω το «Horizon (…)» και ήξερα το βαθμό δυσκολίας, τηλεφώνησα στον Jimmy και τον ρώτησα αν ήθελε να «σηκώσει ξανά την κάμερα» και είπε ναι, έτσι έγινε αναπόσπαστο κομμάτι στο σετ. Ο ίδιος δημιουργεί μια ατμόσφαιρα (σ.σ. συνεργασίας) και τον κάνει πολύ ξεχωριστό. Ήταν και θα παραμείνει φίλος μου. Και χωρίς αυτόν η ταινία μας θα ήταν λιγότερο καλή».

Η ταινία του Κέβιν Κόστνερ αποτελεί, τουλάχιστον για εκείνον, αφορμή να εξελίξει και το όραμά του και τις προσωπικές του φιλοδοξίες αλλά και ταυτόχρονα να περάσει στο κοινό την πληροφορία για το πώς ήταν η τότε κατάσταση της Αμερικής. «Έχω μεγάλη αγάπη για τις ταινίες μου και για το τι μπορούν να αποτελέσουν. Με ενδιέφερε η ιστορία που ήθελα να πω. Χρηματοδότησα την παραγωγή με δικά μου κεφάλαια, υποθηκεύοντας τη δική μου περιουσία, παίρνοντας αυτό το ρίσκο για να ακολουθήσω το δικό μου όνειρο. Ίσως εγώ έπρεπε να πάω δυτικά, άφοβος, σε ένα αχαρτογράφητο τοπίο. Και ότι όλες οι παγίδες που συνάντησα δεν με έκαναν επιφυλακτικό. Ήθελα να τροφοδοτήσω τη φαντασία μου και να διευρύνω τις δυνατότητές μου».

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας «Horizon: Ένα Αμερικανικό Έπος»

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης της ταινίας «Horizon: Ένα Αμερικανικό Έπος μέρος Ι και ΙΙ» (Horizon American Saga) στο πρώτο μέρος, όπως δηλώνει ήθελε να εμπλουτίσει την φαντασία του αλλά και να αποκτήσει μέσα από αυτή ακόμα περισσότερες δυνατότητες. Δημιούργησε λοιπόν ένα Western για να καλύψει όσο μπορεί και με τον δικό του τρόπο τα ιστορικά γεγονότα που γίνονταν τότε στην Δύση και να διαφωτίσει με κάθε τρόπο ότι η ιστορία, όπως και τα νομίσματα, έχουν πάντα δύο πλευρές.