Ο “Ωχαδερφισμός” των εργολάβων στα δημόσια έργα δεν έχει όρια- Όταν γίνει το ατύχημα…ξεκινάει το Πινγκ- Πόνγκ των ευθυνών

Του Περικλή Χαλάτση

Όταν ένας εργολάβος δημοσίων έργων υπογράφει με το κράτος ένα έργο τάζει λαγούς με πετραχήλια

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Όταν ξεκινάει το έργο και στην πορεία διαπιστώνει ότι έδωσε χαμηλή προσφορά αρχίζει τα «μαγειρέματα». Προσπαθεί -ανεπιτυχώς όμως γιατί οι συμβάσεις δεν αλλάζουν- να κερδίσει κάτι παραπάνω.

Τελικά άλλα έργα μένουν στη μέση και άλλα τελειώνουν με ατέλειες. Ατέλειες που πολλές φορές μπορούν να προκαλέσουν ένα σοβαρό ατύχημα.

Αν κάποιος κάνει μια βόλτα -όχι σε κάποια επαρχιακή πόλη- αλλά στην Αθήνα θα εντοπίσει εκατοντάδες ατέλειες που μετατρέπονται σε παγίδες κυρίως για τους δικυκλιστές.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Θα επικεντρωθούμε σε μια από τις περιπτώσεις που η κακοτεχνία στους μεν οδηγούς Ι.Χ με χαμηλό προφίλ ελαστικών μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά στους δε δικυκλιστές το λιγότερο που θα υποστούν είναι μια πτώση και ένας τραυματισμός.

Βρισκόμαστε στην παραλιακή λεωφόρο. Στο σημείο όπου δεξιά βρίσκεται ένα πρατήριο υγρών καυσίμων και ξεκινάει η λεωφόρος Αμφιθέα.

Όπως βλέπετε υπάρχει ένα φρεάτιο. Είναι φτιαγμένο πρόσφατα. Στη φωτογραφία μπορεί να μη φαίνεται ακριβώς πόσα εκατοστά είναι η διαφορά ανάμεσα σε άσφαλτο και φρεάτιο.

Ωστόσο σας πληροφορούμε ότι είναι αρκετό για να καταστρέψει ένα ζαντολάστιχο. Αν βρέχει η τρύπα δεν φαίνεται. Και για τους αναβάτες δικύκλων είναι κίνδυνος θάνατος.

Όταν γίνει το κακό αρχικά κατηγορείται ο εργολάβος. Και ξεκινάει το  Πινγκ πόνγκ.

«Εγώ παρέδωσα και ελέγχθηκα. Αν κάτι δεν τους άρεσε ας μου το έλεγαν να το διορθώσω»

Το μπαλάκι φθάνει στον διευθυντή της υπηρεσίας που υπέγραψε τη σύμβαση. Ψάχνει να βρει τον προϊστάμενο που έλεγξε το έργο. Ο προϊστάμενος λέει ότι το έλεγξε και ήταν σωστό αλλά ενδεχομένως ο εργολάβος δεν χρησιμοποίησε τα σωστά υλικά και το φρεάτιο δεν παρέμεινε στην αρχική του θέση.

Οι ευθύνες επιστρέφουν στον εργολάβο που δεν είχε προβλέψει με τα υποστυλώματα που έβαλε μια πιθανή καθίζηση.

Το αποτέλεσμα όμως είναι ένα. Ότι αυτοί που την πληρώνουν είναι οι πολίτες. Αυτοί που κυκλοφορούν στους δρόμους.

Οι δικυκλιστές θα πέσουν, θα τραυματισθούν και θα προξενήσουν ζημιά στη μηχανή τους και οι αυτοκινητιστές θα σπάσουν τη ζάντα τους και θα καταστρέψουν το ελαστικό τους.

Για αποζημίωση ξεχάστε το. Σ αυτές τις περιπτώσεις τα δικαστήρια αργούν να βγάλουν αποφάσεις.

Το μόνο που θα ακούσουμε από κάποιον καρεκλοκένταυρο είναι ότι «θα αποδοθούν ευθύνες». Είναι η φράση κλισέ.

Και πριν κλείσουμε να σας πούμε και κάτι άλλο. Αυτούς τους μήνες γίνονται έργα στο Ελληνικό. Στο χώρο του παλιού αεροδρομίου. Καθημερινά εκατοντάδες φορτηγά φορτωμένα με μπάζα την ‘ωρα που βγαίνουν από το χώρο του ελληνικού στην παραλιακή, πάνω στη στροφή σκορπάνε, έτσι για το καλό, και μερικά μπάζα.

Από χώμα μέχρι πέτρες. Κάντε μια βόλτα εσείς που επιβλέπετε τα έργα. Δεν θα κουρασθείτε να το εντοπίσετε. Ο δρόμος σε εκεί το σημείο έχε άλλο χρώμα. Και εκεί σε ένα απότομο φρενάρισμα δεν σταματάς αλλά κάνεις …πατινάζ στο χώμα.