1992-2024: H θλιβερή επέτειος της δολοφονίας του Θάνου Αξαρλιάν

Το μεσημέρι της 14ης Ιουλίου 1992 ο τότε υπουργός Οικονομίας, Γιάννης Παλαιοκρασσάς, αποχωρεί από το υπουργείο επιβιβαζόμενος στη θωρακισμένη Mercedes του. Στη διασταύρωση της Καραγιώργη Σερβίας με τη Βουλής, πίσω από το κτίριο της παλιάς βουλής, το βαρύ όχημα επιχειρεί να στρίψει.

Κλάσματα δευτερολέπτου μετά ακούγεται μια ισχυρότατη έκρηξη. Φωτιά και καπνός καλύπτουν την περιοχή. Οι σειρήνες των περιπολικών, των ασθενοφόρων και των πυροσβεστικών αντηχούν δυνατά και ένα τρομακτικό σκηνικό συγκλονίζει την περιοχή.

Ο Θάνος Αξαρλιάν, βαριά χτυπημένος από θραύσματα ρουκέτας, εξέπνευσε λίγο αργότερα

Ο υπουργός και όσοι βρίσκονταν μέσα στο αυτοκίνητο βγαίνουν από το βαρύ όχημα προσπαθώντας να καταλάβουν τι έχει συμβεί εικάζοντας πως πρόκειται για τρομοκρατική ενέργεια.

Λίγα μέτρα μακριά, πεσμένος μέσα σε μια λίμνη αίματος, βρίσκεται ένας νεαρός. Ο Θάνος Αξαρλιάν, βαριά χτυπημένος από θραύσματα της ρουκέτας που όπως έγινε αργότερα γνωστό εκτοξεύτηκε εναντίον του Παλαιοκρασσά από την «17 Νοέμβρη», δυστυχώς λίγο αργότερα αφήνει την τελευταία του πνοή.

Ήταν ο Δημήτρης Κουφοντίνας

Ένας άγνωστος άντρας τηλεφωνεί στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» αναλάβει την ευθύνη για λογαριασμό της τρομοκρατικής οργάνωσης και θα εκφράσει τη λύπη της οργάνωσης για το θάνατο του νεαρού.

Τα χρόνια περνούν και η «17 Νοέμβρη» πέφτει στα χέρια της αστυνομίας. Τότε αποκαλύπτεται πως ο άνδρας που τηλεφώνησε στην «Ελευθεροτυπία» ήταν ο Δημήτρης Κουφοντίνας.

Στο βιβλίο που εξέδωσε ο «Λουκάς» της «17Ν» εξηγεί τι συνέβη το μοιραίο μεσημέρι της 14ης Ιουλίου.

«Εκείνη την εποχή ετοιμάζαμε μια ενέργεια χαμηλής έντασης εναντίον ενός αξιωματούχου του υπουργείου Οικονομικών που ήταν υπεύθυνος για την τελική διαμόρφωση της φορολογικής πολιτικής της κυβέρνησης. Τότε όμως κατατέθηκε στην οργάνωση μια άλλη πρόταση: Γιατί να μην χτυπηθεί ο ίδιος ο αρχιτέκτονας αυτής της πολιτικής, ο υπουργός Οικονομικών Παλαιοκρασσάς; Θα ήταν μια καίρια ενέργεια, θα ήταν η κορύφωση της δεκαετίας πυκνής δράσης της 17Ν. Η πρόταση εγκρίθηκε ομόφωνα. […]»

Το σχέδιο της ενέργειας, η εκτόξευση μιας ρουκέτας έξω από το υπουργείο Οικονομικών,  συνάντησε πολλές επιφυλάξεις, θυμάται ο Δημήτρης Κουφοντίνας.

«Αντιπροτάθηκε άλλο σημείο, άλλος τόπος, άλλος τρόπος. Η πρόταση επέμεινε: Μέσα στους καύσωνες του Ιουνίου στην οδό Βουλής, όπου θα γινόταν η ενέργεια, μετά τις 3:30 το απόγευμα ήταν ερημιά» γράφει στο βιβλίο.

«Ένα τραγικό λάθος»

Στη συνέχεια εξηγεί πως για περίπου ένα μήνα τα μέλη «της κεντρικής ομάδας» έκαναν διαδοχικούς ελέγχους στο σημείο για να σιγουρευτούν πως δε θα υπάρχει κάποιο αθώο θύμα.

Μεταξύ άλλων φτάνει και στην ημέρα της επίθεσης τονίζοντας πως: «Ο Παλαιοκρασσάς αποφάσισε να οδηγήσει ο ίδιος το βαρύ, δύσκολο στην οδήγηση αυτοκίνητο. Έτσι, ο άπειρος οδηγός, δεν πήρε ομαλά τη στροφή από Καραγεώργη Σερβίας προς Βουλής, επιπλέον, φοβισμένος από τον όγκο του Μερσεντές, φρέναρε την τελευταία στιγμή.

Η ρουκέτα έξυσε το μερσεντές και εξερράγη σύρριζα δίπλα της. Ο Παλαιοκρασσάς απλά τραυματίστηκε, όμως το ωστικό κύμα χτύπησε έναν περαστικό που είχε διεισδύσει στο χρονικό κενό, στο τυφλό σημείο της παρατήρησης. Ένας αθώος άνθρωπος, ένας από τους δικούς μας, για αυτούς που αγωνιζόμασταν να έχουν ένα καλύτερο αύριο, έμεινε δίχως αύριο. Ο πόνος μας μεγάλος, ο δικός μου αβάσταχτος. Τηλεφώνησα αμέσως, εξέφρασα τη λύπη της 17Ν. Μπορεί να είχε ευθύνη η αστυνομία, να μπλόκαρε επί μισή ώρα σχεδόν το ασθενοφόρο. Όμως, την κύρια ευθύνη την είχαμε εμείς. Χρόνια αργότερα στο δικαστήριο ζήτησα συγγνώμη. […] Ήταν ένα τραγικό λάθος. Το μοναδικό λάθος της 17Ν».